Verstijfd in de tandartsstoel

Mijn eigen tandarts was er niet. Zijn vervanger reikte me de hand toen ik de deur opende. Ik nam hem aan, in de veronderstelling dat we handen zouden schudden ter begroeting. Maar in plaats daarvan trok hij me naar binnen. Overdonderd zakte ik neer in de tandartsstoel, waar ik de behandeling zo stijf als een plank onderging.

Aanraking is belangrijk voor een mens. De tastzin vormt de basis voor alle andere zintuigen. Aanraking is dan ook een van de belangrijkste werktuigen van de haptonoom. Het kan gaan om fysieke (lichamelijke) aanraking, maar ook niet-fysiek. Hoe dichtbij kan een ander komen? Beweeg je naar de ander toe, of trek je jezelf terug? Wat voel je door de aanraking en welke emoties brengt de aanraking teweeg?

Goede aanraking maakt verbinding, niet alleen met een stukje huid maar met de hele mens. Je hebt aanraking van een ander nodig om jezelf te kunnen voelen. Als kind leer je jezelf kennen door het contact met de ander. Zonder aanraking raak je vervreemd van je lijf. Dan ben je niet meer in staat om je grenzen te bepalen en je emoties te reguleren. Het zelfherstellende vermogen van je lichaam raakt verstoord.

De aanpak van de invaller van mijn tandarts was geen succes. Ik voelde me niet gezien. Ik was overdonderd en voelde me zelfs boos. Dat had ook tot gevolg dat ik minder goed verbinding maakte met mijn lijf tijdens de behandeling. Achteraf besefte ik pas goed wat er was gebeurd. En trok ik de conclusie: hier kom ik niet meer terug.

Maar, zoals dat gaat: een volgende keer stond ik toch weer oog in oog met deze zelfde vervanger. En hij gaf me dit keer geen hand! En ik besefte: het gaat niet alleen om wat hij doet, of niet doet, maar ik heb hier zelf ook een aandeel in. Dus ik stak spontaan mijn hand naar hem uit en wenste hem goedemorgen. Hij reageerde leuk, verrast. En de behandeling verliep een stuk beter.