Afstand die ruimte geeft, in plaats van angst
Ik weet uit eigen ervaring: we kunnen de dingen beredeneren en proberen te begrijpen, maar zonder bevestigende aanraking oftewel het letterlijk voelen van verbinding, kan een mens niet leven. Omdat deze ervaring zo belangrijk voor me is, voelde ik een heftige reactie op de berichten over ‘anderhalve meter afstand, het nieuwe normaal’. Het deed me rillen. Ik voelde me boos en angstig.
Verplichte afstand
Wat is het effect van afstand? Op dit moment wordt ons gevraagd afstand te houden en binnen te blijven. Het is een verplichte omgangsvorm. Misschien ben je iemand die gemakkelijk ruimte weggeeft, ten koste van jezelf. Anderen gaan over je grenzen waardoor je zelf in de verdrukking komt. Dan ben je waarschijnlijk blij met de afstand die gedwongen wordt opgelegd. Het geeft je ruimte. Geen mensen meer die tegen je opbotsen in de supermarkt.
Afstand beperkt ons
Maar zonder contact raak je in jezelf gekeerd. Dat is goed wanneer het zou betekenen dat je nu de tijd hebt om te voelen wat je nodig hebt, en het aangrijpt om goed voor jezelf te zorgen. Maar de kans is helaas groter dat je je juist afsluit voor jezelf en je behoeften. Wij mensen hebben namelijk het contact met anderen nodig om te voelen wie we zelf zijn. Afstand schept geen ruimte, maar beperkt ons juist.
Aanraking is onmisbaar
Mensen zijn voelers. Meer nog dan voedsel is aanraking een basale behoefte. Aanraking versterkt ons immuunsysteem. Aanraking bevestigt; je voelt letterlijk je bestaansrecht. Aanraking vermindert stress. Door aanraking ervaar je heelheid. Aanraking zorgt ervoor dat weggehouden emoties weer voelbaar worden. Aanraking versterkt bovendien het denkproces.
Hoe ga je weer naar buiten?
Hoe langer je zonder aanraking moet leven en hoe langer je dus jezelf afsluit, hoe moeilijker het wordt om straks weer de stap naar buiten te maken. Het voelt enorm kwetsbaar. Je bent meer zichtbaar en het vraagt weer om iets van je ruimte te delen met de ander. Hoe ga je dat straks weer doen?
Oprecht en met respect
Ik hoop dat de nu verplichte afstand ons niet in angst gevangen houdt, maar juist de ruimte en geeft om te ervaren hoe belangrijk aanraking is en de vrijheid om te beslissen hoe we daar in het vervolg mee om willen gaan. Met respect voor je eigen grenzen en in de wetenschap dat aanraken goed is en dat we erom kunnen vragen. Ik hoop op een ‘nieuw normaal’ met oprechte in plaats van plichtmatige aanrakingen.
Wil je op de hoogte blijven van mijn blogs? Meld je dan aan voor mijn nieuwsbrief!
Geef een reactie