In moeilijke situaties willen we graag iets betekenen voor de ander. Je biedt aan: ‘Wat kan ik voor je doen?’. En als je zelf in de problemen zit, zoek je naar manieren om je omstandigheden te verbeteren. Wat kun je leren, oefenen, veranderen? Wat kun je voor jezelf doen?
Contact met je gevoel
Om te weten wat je kunt doen, heb je contact nodig met je gevoel. Via je lichaam (en met de hulp van haptotherapie) kun je verkennen waar de pijn of spanning zit, welke emoties je voelt en welke behoeftes je hebt. Je maakt weer verbinding met jezelf. En dan voel je, ‘weet’ je, wat je wilt. Dat geeft richting en houvast. En omgekeerd geldt dat dus ook: we vinden het fijn om iets voor een ander te kunnen doen. Het is lekker concreet en het geeft je een nuttig gevoel.
Maar wat als je letterlijk niets kunt doen?
Ik heb dat zelf ervaren met een cliënt: een vrouw die verschillende keren een afspraak maakte, maar steeds af moest zeggen. Ze was door lichamelijke problemen niet in staat om naar mijn praktijk te komen, maar wilde wel graag met mij aan de slag om haar burn-out en ziekte te boven te komen. Ik besloot naar haar toe te gaan.
Naast haar bed nam ik plaats op een kruk, op een plekje waar ik me nauwelijks kon bewegen. En zij zat in haar bed, met hevige pijn, lichamelijk niet in staat om voor zichzelf te zorgen. En we deden het enige dat we konden in deze situatie: praten. Met af en toe een eenvoudige aanraking.
Diep gevoel van verbinding
Zij vertelde haar verhaal voor het eerst, stukje bij beetje. En doordat ik luisterde, kon zij contact maken met de gevoelens die erbij hoorden. Zij was moedig en open, kwetsbaar en krachtig tegelijk. Ze zag haar verhaal onder ogen en kon het loslaten.
Ik kon in haar krappe slaapkamer niet de dingen doen, die ik in mijn praktijk gewend ben te doen. De situatie vroeg van mij om dat los te laten, en om er ‘alleen maar’ te zijn, met al mijn aandacht. Beiden moesten we dus onze behoefte om iets te doen loslaten. En we vonden een diep gevoel van verbinding.
Zijn is voldoende
Bij jezelf zijn en bij elkaar zijn, dat is soms het enige dat kan, en het belangrijkste dat nodig is. Weg met je drang tot handelen. En het ongemakkelijke gevoel dat dat geeft, heb je te verdragen. Je doet niks, en dat is goed. Nabijheid en verbinding zijn zo waardevol, en daarvoor hoef je niks te doen. Zijn is voldoende.
Geef een reactie